Eind vorige week ontvingen wij het trieste bericht van het overlijden van Wim Spijker op 83 jarige leeftijd.

Wim is een oud-voetballer en tot zijn overlijden als lid en donateur zijn voetbalclub Hooglanderveen trouw gebleven.

Wij wensen dochter Nanda, haar man Roger en zoon Nick sterkte met de verwerking van dit verlies.

Het bestuur

IN MEMORIAM

Geschreven door Kees Steenbeek

Wim werd op 10-jarige leeftijd lid van onze vereniging. Hij debuteerde in de aspiranten als keeper, maar verhuisde al snel naar de voorhoede. Daar kwamen zijn kwaliteiten volledig tot zijn recht. Wim ontwikkelde zich tot een snelle veelzijdige aanvaller met een daverend schot in beide benen. 

Op 15-jarige leeftijd debuteerde Wim in het eerste elftal tegen SVMM en scoorde in zijn debuutwedstrijd meteen twee keer. Rond de 150 doelpunten zouden volgen.

Het eerste elftal speelde eind jaren 50 op het laagste niveau van het amateurvoetbal en de resultaten waren niet bijzonder. In 1960 werd Wim benadert om bij het op hoger niveau spelende KVVA te komen spelen. Maar na twee seizoenen keerde Wim terug naar het Veen.

Hij maakte de opmars van de vereniging in de jaren 60 mee. In het seizoen 1963-1964 was de club dichtbij promotie naar de tweede klasse van de afdeling Utrecht. SC Domstad verstoorde de Hooglanderveense droom door de beslissingswedstrijd met 4-3 te winnen. Wim scoorde dit seizoen maar liefst 34 goals in 17 wedstrijden. Een record dat nog steeds stand houdt. De seizoenen erna behoorde het eerste elftal  tot de favorieten  voor de titel, maar het kwam steeds net iets te kort.

In 1967 ging Wim trainer Manus Dijkhuizen achterna en vertrok hij naar Amsvorde. In zijn eerste seizoen bij Amsvorde werd hij direct kampioen. In een oefenwedstrijd ter voorbereiding van het seizoen 1968-1969 kreeg Wim een schop tegen zijn knie. Ondanks de revalidatie in Zeist was zijn voetbalcarrière op 27e leeftijd ten einde.

Wim keerde na zijn blessure in 1970 opnieuw terug bij Hooglanderveen, eerst als grensrechter en later als leider van het eerste elftal. Wim was leider onder Jaap Landman (bijna 2 jaar), Herbert Siesling (één jaar) en Cees Stam (drie jaar).

Inmiddels was hij zich ook gaan richten op de wielersport. Vanaf zijn 35e reed hij op een veteranenlicentie en won menig wedstrijd.  Na 15 jaar wielerwedstrijden te hebben gereden was het mooi geweest. Wim reed daarna nog enkel trainingsritjes en toertochten. Naast het voetbal en wielrennen was biljarten zijn derde grote passie. Jaren speelde hij zijn partijtjes bij onze plaatselijke biljartvereniging en menig clubtitel werd door Wim gewonnen.

In de loop der jaren stond Wim regelmatig langs de lijn om de verrichtingen van het eerste te bewonderen. En waar Wim stond werd er gelachen. Wim was moppentapper eerste klas, waarbij hij bij het vertellen vaak zelf de grootste lol had.

Met het overlijden van Wim verliest de club één van zijn beste spelers in de geschiedenis van de club.