Vandaag 30 april 2024 ontvingen we het trieste bericht dat Ruud van Drie op 81-jarige leeftijd is overleden.

Ruud speelde vanaf 1965 bijna 20 jaar lang in het eerste elftal van vvHooglanderveen. De fanatieke middenvelder gaf nooit op en was altijd present. Hij gaf in een interview voor het jubileumboek 50 jaar vvHooglanderveen aan, dat hij in al die jaren hooguit 10 trainingen had gemist. Dat record zal niemand hem meer afpakken.

Op wedstrijddagen was hij nooit alleen. Altijd was zijn vrouw Riet aan zijn zijde. Ruud zei dan op zijn typerende wijze: “Neem zo veel mogelijk je vrouw mee, dan kom je nooit te laat thuis”. Maar de werkelijkheid was dat zij onafscheidelijk waren.

Lees nog maar eens het artikel in onze jubileumboek 75 jaar (pagina 84-89) met de toepasselijke titel “Ruud is niets zonder Riet”. Het bezorgt je altijd weer een brede glimlach als je zo’n artikel leest.

In 1982 als Ruud 39 jaar oud is, stopt hij in het eerste om daarna nog een aantal seizoenen in het tweede te spelen en uiteindelijk met zijn oude maatjes van het eerste af te bouwen in het 8^ste. Daar heeft Ruud zelfs nog op goal gestaan. Een hele lange voetballoopbaan bij zijn favoriete voetbalclub.

Tijdens en na zijn actieve voetbalperiode heeft hij samen met Riet nog heel veel vrijwilligerswerk verricht voor de club; voetballeider 2^de elftal, kantine medewerker en jarenlang oliebollen schepper. Het was dan ook dik verdiend dat zij in 2001 samen benoemd werden tot Supervrijwilliger van het jaar.

Op 3 mei 2011 kreeg Ruud een tegenslag te verwerken met zijn gezondheid. Hij was daarna niet meer in staat om al dat te doen waar hij zoveel plezier aan beleefde. Ruud knokte hard om weer terug te komen van deze tegenslag, wederom met Riet aan zijn zijde. Ze slaagden er bewonderenswaardig in om de goede humeur en instelling te behouden.

Zo snel mogelijk die rolstoel weer uit. Met de stok aan zijn hand zelfstandig lopen. Zo bezocht hij ook onze nieuwjaarsreceptie begin dit jaar, die hij overigens nooit voorbij liet gaan.

Ruud bleef zijn club bezoeken. Ook bij voetbalsuccessen was Ruud (onder de goede begeleiding van gezinsleden) vaak te vinden op de club. We waren altijd blij met zijn komst en Ruud kreeg dan ook van veel clubleden de aandacht en waardering die hij verdiende.
Hier op foto tussen 2 clubmensen waar Ruud het prima mee kon vinden. Succes coach van het eerste, Karel Knaap en voorzitter Norbert van Hengstum.

Het interview in het artikel van het jubileumboek eindigt als volgt: “Van Ruud zijn we zeker nog niet af. Want hij wordt 103 jaar heeft hij menigeen verteld”. Ruud kon als geen ander bluffen. Spreekwoordelijk gezegd had Ruud een grote mond met een klein hartje, maar wel één van 24 karaats goud.

We wensen Riet, Ron, Miranda, aanhang en kleinkinderen en de rest van de familie veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies. Het gaat een stukje stiller worden. Ook op de club.

Het bestuur

Door zijn jarenlange verdiensten in het eerste elftal en zijn inzet voor de club, gaan we bij de komende thuiswedstrijd (Pinkstermaandag) van ons eerste team ter nagedachtenis van Ruud een minuut stilte houden voorafgaand aan de wedstrijd. Onze jongens spelen die wedstijd met rouwbanden.

1965 > Ruud in het eerste van vvHooglanderveen, staand 2^de speler van rechts.

1967 > vvHooglanderveen 1, aanvoerder gehurkt voor zijn broer Ton (met witte bal) en naast zwager en keeper Theo.

1970 > vvHooglanderveen 1, Ruud gehurkt 2^de speler van links, naast Evert.

1973 > vvHooglanderveen 1 Ruud staand, 1^ste speler van rechts.

1978 > vvHooglanderveen 1, Ruud staand in het midden tussen Ton en Kees.

1977 > vvHooglanderveen 1, Ruud staand 2^e persoon, tussen grensrechter Han en broer Ton.

1980 > vvHooglanderveen 1, Promotie eerste elftal, Ruud in het midden, sterk genoeg om toptrainer Cees Stam te dragen.

1982 > Ruud meent afscheid van het eerste en gaat nog even door in het 2^de elftal

1983 > vvHooglanderveen 2, nadat Jos, Willem, Ben en Ruud van het eerste naar het tweede gingen, werd het 2^de gelijk kampioen.